Thursday 15 December 2011

Αγαπάς για ν` αγαπάς.


Στο μάθημα της Αγάπης ένα κορίτσι είπε ένα βράδυ:'' Ξέρω γιατί απελπίζομαι τόσο συχνά. Είναι γιατί θέλω να με αγαπούν όλοι κι αυτό δεν είναι ανθρωπίνως δυνατόν.Θα μπορούσα να είμαι το πιο ζουμερό, το πιο γευστικό, το πιο συναρπαστικό ροδάκινο του, κόσμου και να προσφέρομαι σε όλους. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που είναι αλλεργικοί στα ροδάκινα.Αυτοί θα θελήσουν ίσως να γίνω μπανάνα.'' Πόσο συχνά δε γινόμαστε μπανάνες για άλλους, που θέλουν ροδάκινα! Τι θλιβερή φρουτοσαλάτα. Είναι προτιμότερο να πεις στον άλλον:''Λυπάμε που δεν μπορώ να είμαι μπανάνα, θα το`θελα πολύ να ήμουν μπανάνα για εσένα. Βλέπεις όμως είμαι ροδάκινο''. Και ξέρετε τι θα συμβεί; Αν περιμένετε αρκετά, θα βρείτε κάποιον που του αρέσουν τα ροδάκινα. Και μετά θα μπορέσετε να ζήσετε σαν ροδάκινο κι όχι σαν μπανάνα. Σκεφτήτε χάσιμο ενέργειας που έχει κάνει κανείς προσπαθώντας να γίνει μπανάνα ενώ είναι ροδάκινο! Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου. Δεν είναι κακό αυτό. Αγαπάς για να αγαπάς, κι όχι για να πάρεις ανταπόδοση -αυτό δεν είναι αγάπη! Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις να πονέσεις και όταν δοκιμάζεις, κυνδινεύεις να αποτύχεις κι όμως πρέπει να ρισκάρεις, γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στη ζωή είναι να μην ρισκάρεις ποτέ. Όποιος δεν ρισκάρει τίποτε, δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε και δεν είναι τίποτε! Μπορεί να αποφύγει τον πόνο και την λύπη, αλλά δεν μαθαίνει, δεν νιώθει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δε ζει και δεν αγαπά. Είναι δούλος αλυσειδομένος με τις βεβαιότητες και τους εθισμούς του. Έχει ξεπουλήσει το μεγαλύτερο αγαθό του, την ατομική του ελευθερία. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι ελεύθερος!